Uzależnienie od seksu, tak jak każde inne uzależnienie, wymaga terapii, pracy nad sobą i leczenia. Jeśli uzależniony zdaje sobie sprawę, że jego życie seksualne odbiega w jakiś sposób od normy, powinien upewnić się, czy jest to jedynie intensywne życie seks ualne, czy może już prawdziwe uzależnienie.
Znany badacz w tym zakresie – Carnes, opracował test, który wykrywa uzależnienie od seksu, tak zwany SAST (z angielskiego Sexual Addiction Screening Test). Test składa się z dwudziestu pięciu punktów, które pozwalają ustalić, czy zachowanie ma już cechy uzależnienia, czy jeszcze nie.
Terapia dla osób uzależnionych od seksu
Zupełnie inaczej niż podczas leczenia uzależnienia od substancji, w terapii osób uzależnionych od seksu, nie nakłania się do całkowitego odstawienia. Leczenie ma na celu przywrócenie osoby chorej do zdrowego życia płciowego przez uświadomienie jej tego, co jest przyczyną jej uzależnienia.
Patologiczne podejście do stosunku płciowego leczy się w terapii grupowej lub indywidualnej. Niektórym pacjentom uzależnionym od seksu, którzy przejawiają skłonności samobójcze, warto zaproponować hospitalizację lub leki psychotropowe. Leczenie tego typu zaburzeń wesprzeć można również metodą dwunastu kroków (idąc wzorem leczenia Anonimowych Alkoholików).
Każdy uzależniony obawia się napiętnowania (nie chcą uchodzić za zboczeńców), dlatego wszelkie terapie zapewniają anonimowość i dyskrecję. Wielu z nich potrzebuje kompleksowego wsparcia obejmującego pomoc psychologiczną, a nawet medyczną, głównie w związku z chorobami przenoszonymi drogą płciową.
Najlepsze rezultaty
Najlepsze rezultaty leczenia z uzależnienie od seksu przynosi psychoterapia. Ma ona na celu naukę odpowiednich, poprawnych zachowań, a także budowania relacji z ludźmi od podstaw. W psychoterapii ważne jest zdefiniowanie źródła zaistniałego problemu, aby móc wypracować właściwą technikę radzenia sobie z jakimkolwiek nadmiarem negatywnych emocji.
Terapeuta, na przykład zajmujący się leczeniem w Oazie Kraków https://oaza.sos.pl/leczenie-uzaleznien/leczenie-seksoholizmu/, ma za zadanie ukierunkować osoby chore tak, aby nauczyły się one respektować wszelkie normy życia społecznego, a jednocześnie kontrolować poziom dopaminy w oparciu o wypracowaną na terapii metodę.